PENGENALAN😀
Pembentukan
kata daripada imbuhan bahasa asing adalah satu fenomena linguistik yang berlaku
dalam proses perkembangan bahasa. Ini disebabkan oleh beberapa faktor yang
mendorong penggunaan imbuhan. Menurut Mohamad Nortaufiq Nor Hashim et al. (2022), Bahasa Melayu banyak meminjam perkataan
daripada bahasa asing seperti bahasa Sanskrit, Parsi, Arab, Hindi, Tamil dan
lain-lain. Dalam konteks ini, bahasa adalah entiti yang hidup dan sentiasa
berubah mengikut keperluan dan interaksi komunikasi masyarakat. Apabila
masyarakat berinteraksi dengan budaya dan bahasa-bahasa asing melalui
perdagangan, teknologi, atau interaksi sosial, terdapat aliran perkataan dan
konsep yang masuk ke dalam bahasa tempatan. Imbuhan bahasa asing seperti
awalan, akhiran, atau gabungan suku kata, kemudian digunakan untuk membentuk
kata-kata baru dalam bahasa tersebut. Hal ini turut dijelaskan oleh Nik Safiah Karim et al. (2015) yang menyatakan bahawa proses ini berlaku melalui
peminjaman unsur-unsur imbuhan bahasa asing yang dimasukkan sepenuhnya bagi mengekalkan
bentuk asalnya atau diubah suai berdasarkan sistem tatabahasa Melayu. Sebenarnya pada
era ini, peminjaman kata dan bahasa asing menjadi lebih biasa sebagai cara
untuk mengakomodasi perkembangan ilmu pengetahuan, teknologi, dan budaya yang beragam.
Namun begitu, kurangnya pendedahan tentang penggunaan imbuhan asing ini telah
mendorong kepada berlakunya kesalahan penggunaan kata oleh masyarakat dalam
media cetak dan media elektronik hari ini.
Apakah itu imbuhan asing daripada bahasa Sanskrit?🤔
Imbuhan dari
bahasa Sanskrit telah memberikan sumbangan yang besar dalam pembentukan kata
dalam bahasa Melayu. Bahasa Sanskrit, sebagai bahasa klasik India yang kaya
dengan terminologi keagamaan, sains, dan falsafah, telah memberikan banyak
istilah dan imbuhan yang digunakan dalam bahasa Melayu. Menurut Zurina Abdullah & Adi Yasran Abdul Aziz (2020), Bahasa Melayu kuno dipercayai dipengaruhi
oleh bahasa Sanskrit dan agama Hindu yang kuat. Hal ini jelas menunjukkan bahawa
pengaruh bahasa Sanskrit ke atas bahasa Melayu telah berlaku sejak zaman bahasa
Melayu kuno, iaitu sekitar abad ke-7 hingga abad ke-13. Sebenarnya, bahasa
Sanskrit ini sampai ke Tanah Melayu kerana kedatangan pedagang India yang
datang berdagang di Kepulauan Melayu dan kedatangan sami atau pendeta agama
Hindu dan Buddha untuk meluaskan pengaruh agama mereka kepada penduduk
tempatan. Menurut Nik Safiah Karim et al. (2015), imbuhan Sanskrit yang digunakan dalam bahasa
Melayu terbahagi kepada dua iaitu awalan dan akhiran.
Klik di sini untuk melihat penerangan lanjut berkenaan Imbuhan Sanskrit
Apakah itu Imbuhan Arab-Parsi?🤔
Penambahan
imbuhan Arab-Parsi dalam pembentukan kata bahasa Melayu adalah fenomena
linguistik yang penting dalam perkembangan bahasa ini dan telah memberikan
pengaruh yang besar. Imbuhan Arab-Parsi merujuk kepada imbuhan atau akar kata
yang dipinjam daripada bahasa Arab dan Parsi, yang secara tradisional banyak
dipengaruhi oleh agama Islam dan budaya Persia. Terdapat beberapa faktor yang
mendorong penggunaan imbuhan Arab-Parsi dalam bahasa Melayu. Menurut Faridah Nazir et al. (2024), kedatangan Islam yang membawa bersamanya
bahasa Al-Qur’an iaitu perkataan arab telah diterima pakai dalam bahasa Melayu
dengan mengekalkan bentuk asalnya. Namun, terdapat sebahagian lagi daripada
perkataan tersebut mengalami perubahan bentuk agar sesuai dengan sebutan Melayu
yang dipanggil proses pembentukan kata. Proses perubahan bentuk ini adalah biasa
dalam penerimaan perbendaharaan kata asing dan dapat melibatkan perubahan
ejaan, bunyi, dan aspek lainnya (Mohd Alwee Yusoff & Mohamad Azrien Mohamed
Adnan, 2009). Sama seperti imbuhan daripada bahasa Sanskrit, penyerapan unsur
imbuhan Arab-Parsi ke dalam bahasa Melayu juga terhad dan terdiri daripada
imbuhan awalan dan imbuhan akhiran.
Klik di sini untuk melihat penerangan lanjut berkenaan Imbuhan Arab-Parsi
Apakah itu Imbuhan Yunani-Latin-Inggeris?🤔
Penambahan imbuhan Yunani-Latin-Inggeris dalam
pembentukan kata bahasa Melayu adalah satu proses yang menunjukkan pengaruh
globalisasi dan perkembangan ilmu pengetahuan serta teknologi. Imbuhan ini
merujuk kepada imbuhan atau akar kata yang dipinjam daripada bahasa Yunani,
Latin, dan Inggeris yang sering digunakan dalam bidang sains, perubatan,
teknologi, serta kebudayaan kontemporari. Pada abad ke-18, pengaruh bahasa
Inggeris dalam bahasa Melayu mula bertapak di Pulau Pinang sekitar tahun 1786.
Faktor-faktor yang menyebabkan bahasa Inggeris mula berpengaruh terhadap bahasa
Melayu termasuklah kerana dasar pihak pemerintah Inggeris yang sering
mengutamakan bahasa Inggeris. Bukan sahaja itu, bahasa Inggeris juga menjadi
bahasa rasmi pemerintahan Inggeris, pendiidkan bahasa Inggeris yang meningkatkan
penutur bahasa Inggeris dalam kalangan orang Melayu, dan bahasa Inggeris yang berperanan
sebagai bahasa antarabangsa. Akhir sekali, terdapat perancangan supaya bahasa Melayu
menyerap bahasa Inggeris unttuk membina bahasa moden. Hal ini turut ditegaskan oleh
Abbas Shariff (1986) bahawa peminjaman perkataan atau istilah daripada bahasa
Inggeris telah menjadi satu keperluan telah menjadi suatu keperluan terutamanya
dalam konteks pendidikan.
Klik di sini untuk melihat penerangan lanjut berkenaan Imbuhan Yunani-Latin-Inggeris
Video Penerangan berkenaan Kesalahan Perkataan dalam Imbuhan Asing 💁🏻♀️
No comments:
Post a Comment